برخی از کشورها برنامه و سیاست‌های امنیت سایبری ندارند

Cyber Security Strategy

گزارش Global Cybersecurity Index 2017 از صنف مخابرات و ارتباطات بین‌الملل (International Telecommunication Union)  برخی از کشورها برنامه و سیاست‌های امنیت سایبری ندارند:سازمان ملل، که روز چهارشنبه 14 تیر 1396 انتشار یافت، نشان می‌دهد که سنگاپور و آمریکا بالاترین جایگاه را در تعهد به امنیت سایبری در میان همه کشورها دارند و بقیه کشورها در دیدگاه و استراتژی خود نسبت به جرائم سایبری، هک شدن و غیره کمبود دارند.
بر اساس این گزارش از کشورها برنامه و سیاست‌های امنیت سایبری ندارند. فقط 38 از کشورها یک برنامه یا استراتژی سایبری انتشار داده‌اند و 12 درحال‌توسعه آن هستند. این گزارش همه کشورها را تشویق به ارائه و تدوین سیاست‌های ملی برای مقابله با جرائم سایبری می‌کند. این گزارش 193 کشور عضو را برای امنیت سایبری تحت مطالعه قرارداد و ده کشور برتر در این زمینه را به شرح ذیل مشخص کرد.

1. سنگاپور
2. آمریکا
3. مالزی
4. امان (Oman)
5. استونیا (Estonia)
6. ماریتیوس (Mauritius)
7. استرالیا
8. جورجیا
9. فرانسه
10. کانادا
روسیه کشور یازدهم در این لیست قرار گرفت. گزارش قبلی این سازمان در سال 2014 انتشار یافت.

این گزارش برای 5 ستون برنامه‌ریزی امنیت سایبری جهانی ITU (قضایی، فنی، سازمانی، ساخت ظرفیت و همکاری بین‌الملل) بهبود نشان داده است. در این گزارش آمده است که درزمینهٔ “همکاری در همه سطوح “، “ساخت ظرفیت” و “اقدامات سازمانی” امکان بهبود وجود دارد. فضای تهدیدات سایبری در حال رشد هستند و حملات عظیم اخیر Petya و WannaCry نشان می‌دهد که چنین وقایعی برای کسب‌وکارها در همه صنایع تا چه حد مخرب است.
ITU می‌گوید که این سازمان به افزایش ایمنی و امنیت اینترنت و اعتمادسازی به آن، به نفع همگان، متعهد است. شاید نتوانیم اثرات حملات سایبری را کاملاً از بین ببریم، اما اقدامات جلوگیری و کاهش خطرات سایبری باید درهرحال و به‌طور مستمر وجود داشته باشد.
مدیرعامل ITU می‌گوید که این سازمان همه دولت‌ها را تشویق به در نظر گرفتن سیاست‌های ملی برای امنیت سایبری کرده تا همه از منافع دنیای آنلاین بهره ببرند. با قبول کردن به‌سرعت فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی (Information and Communication Technology) توسط جوامع جهانی، ضروری است که امنیت سایبری یک بخش درونی و نامحسوس از تحول دیجیتالی باشد.برخی از کشورها برنامه و سیاست‌های امنیت سایبری ندارند